آقا اجازه هست
باز کنم پنجره ام را به سوی وسوسه ی نور
و چشم بدوزم به چشم زندگی
از همین فاصله ی دور؟
آقا اجازه هست
که یک روز
از این سیصد و شصت و پنج عدد روز
خودم باشم؟
از هر چه نباید و باید
رها باشم ؟
جاری تر از آفتاب بخوابم به روی سبز علف
فراتر از پرنده بنشینم به روی شاخه های درخت
با باد و کبوتر و ماهی
ماهیان خوشبخت آفتابی
با رودخانه و شرشر باران یکی شوم
از هر چه ایست
نکن
نه
جدا شوم؟
بیا به آرامش فکرکنیم،
به زندگی،
به عشق،
به بهشت،
به جهنم،
به درک،
به توچه،
به من چه،
برو اعصاب ندارم می زنم شل و پلت می کنم ها!!!!
نازنینم یه روز میام می برمت

می برمت یه جای دور
که دست هیشکی بهت نرسه
قربانت عزراییل!!!!!
_________________________________________________
شونه آدم که هیچی
شونه تخم مرغم پیدا نمی شه
سرمونو بذاریم روش یه دل سیر گریه کنیم!!!
حوصله م سر رفته
.
.
.
.
.
.
.
زیرشو خاموش کن!!خخخ